Nieuw Zeeland: zuidereiland!

Als er één land is ter wereld dat niet 1 maar 2 keer voorop heeft gestaan toen al het moois werd uitgedeeld, dan kan is dat Nieuw Zeeland. Waar het Noordereiland al grossierde is zn. scenic views, daar moet men in het zuidereiland ongeveer bordjes plaatsen als het even niet de moeite waard is om te stoppen en je fototoestel stand-by te hebben. En die sandflies...die bleken gelukkig best mee te vallen :)

Onze eerste bestemming na de oversteek, was een ecolodge op de noordwestpunt, vanuit waar we na een mountainbiketochtje en een hike tussen de schapen door over bergen en strand langs woeste zee in the middle of nowehere, bij cape farewell belandden.

Hierna zat het een aantal keer niet echt mee...
Zo werden we getrakteerd op een van de sporadische regendagen tijdens een kayaktocht op een van de mooiste plaatsen daarvoor, Abel Tasmanbaai, troffen we helaas geen dolfijnen op een plek die als "gegarandeerd dolfijnen" bekend stond, ging onze Sky-dive boven de grootste gletsjer, Franz Jozef, helaas niet door vanwege wind en wolken, en hebben we geen kiwi's gevonden tijdens een avondwandeling, waar we gewapend met zaklamp onze opgedane vogelspotskills uit Borneo uitprobeerden.

Maar, ons Nieuw Zeeland hoogtepunt moest nog komen. In het zuiden liggen namelijk de sounds (fjorden), die in alle boeken als nummer 1 must see worden genoemd . Milford is de bekendste, maar daardoor ook de meest drukbezochte. Onderweg werd ons geadviseerd om naar Doubtful sound te gaan, wat minder bekend,maar minimaal even mooi, groter en veel rustiger. Omdat deze regio tevens bekend staat vanwege de hevige regenval, vergrootten we onze kansen op goed weer door niet voor een 3 uur durend bezoek te gaan, maar voor een overnight cruise. Goede keuze. Dag 1 was zwaar bewolkt, waardoor we slechts bij vlagen konden genieten van de uitzonderlijke rust en mysterische schoonheid van de natuur daar. Na een kayaktripje in de stromende regen, werd de mogelijkheid geboden om te vissen, waar de 10 andere passagiers op de boot duidelijk meer op zaten te wachten dan wij. Toch besloot Caroline ook even het heft van de hengel in hand te nemen, waarna deze vrijwel meteen verassend zwaar voelde. Nog verrassender was echter de buit die ze binnenhengelde: een haai van meer dan een meter! De dag erop was het zicht veel beter en werd onze investering beloond met waanzinnige bergtoppen en watervallen die werden weerspiegeld in het wateroppervlak.

Terwijl we in een lange autorit naar de zuidelijkste plek van zuidereiland nagenoten van dit hoogtepunt, wisten we nog niet dat we nog iets veel mooiers tegemoet reden. Dit gebied, the Catlins, wordt beperkt benoemd in boekjes, al werden ons wederom dolfijnen beloofd, waarin we inmiddels nog maar weinig vertrouwen hadden.
Ons hostel had prachtig zicht op zee, en de buurman verhuurde wetsuits en bodyboards waarmee je de vrij koude zee kon trotseren. Tot onze grote verassing zagen we inderdaad dolfijnen en sprintten we naar de buurman voor de nodige equipement om de dieren van dichterbij te bekijken. Nog geen 10 meter in de zee bleek dat we daarvoor geen moeite hoefden te doen, want de nieuwsgierige, meest zeldzame hectordolfijnen, kwamen in groepen op ons af om rakelings langs en onder ons door te zwemmen. In extase bleven we uren dobberen en surften af en toe met een golf richting strand, regelmatig vergezeld door een of meerdere dolfijnen die spelenderwijs ook golven pakten. Veel te laat brachten we de spullen terug om daarna na een ander strand te lopen waar ons een ander natuurverschijnsel te wachten stond.

In de beginnende schemer liepen pinguïns op 20 meter afstand zenuwachtig op en neer. Al snel bleken dit jongen te zijn die wachtten op de ouder die nog uit zee moest komen met een vers vismaaltje. 2 jongen moesten urenlang wachten (en daarmee wij ook), totdat ze zelf op zoektocht gingen naar een net aangekomen ouder. Hierbij liepen ze eerst naar ons op de hoop dat wij ze van wat voedsel konden voorzien. Kippenvel om ze op aanraakafstand in de kraaloogjes te kijken. De band tussen de bevriende broertjes veranderde echter 180 graden toen duidelijk werd dat er inderdaad vis te halen was bij de net aangekomen pinguïn. Na een lange achtervolging, waarbij de grotere broer de kleine duidelijk maakte hoe de eetvolgorde was, werd bij vader pinguïn door het veel dikkere jong hardhandig een braakreflex opgewekt zodat de netgevangen buit kon worden overgedragen naar de dikzak. Kippenvel om dit van zo dichtbij te zien, maar ook kippenvel omdat we de jongste chick niet een handje mochten helpen.
Voordat we de volgende dag verder reden, bezochten we nogmaals het totaal lege strand, wederom met onze springende hectorvrienden op enkele meters van ons af. In een prachtige zon was dit voor mij het perfecte moment...En ze zei JA!!
Deze dag werd weer uiteraard volledig in een roes beleefd. Weer zagen we veel pinguïns, zeeleeuwen en de volmaakt lege stranden en uitzichten van the Catlins. Met verve de meest bijzondere plek op aarde. Helemaal voor ons!

De laatste daagjes in nieuw zeeland spendeerden we Albatrosspottend, badend in hot water pools en met een sightseeing door totaal verwoest Christchurch, dat door twee vlak op elkaar volgende aardbevingen nog altijd een grote bouwput is. We sluiten nieuw zeeland in ons hart, met zeer veel mooie herinneringen, verbluft door de veelzijdige natuur en misschien wel als mooiste land op aarde!

Next destination: Chili en Argentinie